کفش های خالی نماد مرگ هستند

n the Bible‘s Old Testament, the shoe is used to symbolize something that is worthless or of little value. In the New Testament, the act of removing one’s shoes symbolizes servitude. Ancient Semitic-speaking peoples regarded the act of removing their shoes as a mark of reverence when approaching a sacred person or place. In the Book of Exodus, Moses was instructed to remove his shoes before approaching the burning bush:

Put off thy shoes from off thy feet, for the place whereon thou standest [is] holy ground (Exodus 3:5).

The removal of the shoe also symbolizes the act of giving up a legal right. In Hebrew custom, the widow removed the shoe of her late husband’s brother to symbolize that he had abandoned his duty. In Arab custom, the removal of one’s shoe also symbolized the dissolution of marriage

در عهد عتیق کتاب مقدس، کفش برای نماد چیزی که بی ارزش یا کم ارزش است استفاده می شود. در عهد جدید، عمل برداشتن کفش نماد بندگی است. اقوام سامی زبان باستان، هنگام نزدیک شدن به یک شخص یا مکان مقدس، برداشتن کفش های خود را نشانه احترام می دانستند.[42] در کتاب خروج، به موسی دستور داده شد که کفش های خود را قبل از نزدیک شدن به بوته سوزان درآورد:

کفشهایت را از پاهایت درآور، زیرا مکانی که روی آن ایستاده ای زمین مقدس است (خروج 3: 5).

کفش کریستال نمک، نصب هنری در دریای مرده توسط هنرمند اسرائیلی Sigalit Landau
درآوردن کفش نیز نمادی از عمل انصراف از حق قانونی است. در عرف عبری، بیوه کفش برادر شوهر مرحومش را درآورد تا نشان دهد که او وظیفه خود را رها کرده است. در عرف عرب، برداشتن کفش نیز نمادی از انحلال ازدواج بود

성경의 구약성경에서 신발은 무가치하거나 거의 가치가 없는 것을 상징하는 데 사용되었습니다. 신약에서 신발을 벗는 행위는 예속을 상징합니다. 고대 셈어를 사용하는 사람들은 신발을 벗는 행위를 신성한 사람이나 장소에 접근할 때 존경의 표시로 여겼습니다.[42] 출애굽기에서 모세는 불타는 떨기나무에 접근하기 전에 신발을 벗으라는 지시를 받았습니다.

네가 선 곳은 거룩한 땅이니 네 발에서 신을 벗으라(출 3:5).

Salt Crystal Shoes, 이스라엘 예술가 Sigalit Landau의 사해 설치 미술
신발을 벗는 것은 법적 권리를 포기하는 행위를 상징하기도 한다. 히브리 관습에 따르면 과부는 남편의 의무를 저버렸음을 상징하기 위해 죽은 남편의 동생의 신발을 벗었습니다. 아랍 관습에서 신발을 벗는 것은 결혼의 해체를 상징하기도 했습니다.

Im Alten Testament der Bibel wird der Schuh verwendet, um etwas zu symbolisieren, das wertlos oder von geringem Wert ist. Im Neuen Testament symbolisiert das Ausziehen der Schuhe die Knechtschaft. Alte semitisch sprechende Völker betrachteten das Ausziehen ihrer Schuhe als Zeichen der Ehrerbietung, wenn sie sich einer heiligen Person oder einem heiligen Ort näherten.[42] Im Buch Exodus wurde Moses angewiesen, seine Schuhe auszuziehen, bevor er sich dem brennenden Dornbusch näherte:

Zieh deine Schuhe aus, denn der Ort, auf dem du stehst, ist heiliger Boden (2. Mose 3,5).

Salt Crystal Shoes, Kunstinstallation am Toten Meer des israelischen Künstlers Sigalit Landau
Das Ausziehen des Schuhs symbolisiert auch den Akt der Aufgabe eines Rechtsanspruchs. Nach hebräischer Sitte zog die Witwe dem Bruder ihres verstorbenen Mannes den Schuh aus, um zu symbolisieren, dass er seine Pflicht aufgegeben hatte. Im arabischen Brauch symbolisierte das Ausziehen des Schuhs auch die Auflösung der Ehe

İncil’in Eski Ahit’inde ayakkabı, değersiz veya değeri az olan bir şeyi sembolize etmek için kullanılır. Yeni Ahit’te kişinin ayakkabılarını çıkarma eylemi köleliği simgelemektedir. Eski Sami dili konuşan halklar, kutsal bir kişi veya yere yaklaşırken ayakkabılarını çıkarma eylemini bir hürmet işareti olarak görüyorlardı.[42] Çıkış Kitabı’nda Musa’ya yanan çalıya yaklaşmadan önce ayakkabılarını çıkarması talimatı verildi:

Ayaklarından ayakkabılarını çıkar, çünkü üzerinde durduğun yer kutsal topraktır (Çıkış 3:5).

Tuz Kristal Ayakkabılar, İsrailli sanatçı Sigalit Landau’nun Ölü Deniz’deki sanat enstalasyonu
Ayakkabının çıkarılması aynı zamanda yasal bir haktan vazgeçme eylemini de sembolize eder. İbrani geleneğinde, dul kadın, görevini bıraktığını simgelemek için merhum kocasının erkek kardeşinin ayakkabısını çıkardı. Arap geleneğinde ayakkabının çıkarılması da evliliğin sona ermesini simgeliyordu.

In Arab culture, showing the sole of one’s shoe is considered an insult, and to throw a shoe and hit someone with it is considered an even greater insult. Shoes are considered to be dirty as they frequently touch the ground, and are associated with the lowest part of the body—the foot. As such, shoes are forbidden in mosques, and it is also considered unmannerly to cross the legs and display the soles of one’s shoes during conversation. This insult was demonstrated in Iraq, first when Saddam Hussein‘s statue was toppled in 2003, Iraqis gathered around it and struck the statue with their shoes.^[43] In 2008, United States President George W. Bush had a shoe thrown at him by a journalist as a statement against the war in Iraq.^[44] More generally, shoe-throwing or shoeing, showing the sole of one’s shoe or using shoes to insult are forms of protest in many parts of the world. Incidents where shoes were thrown at political figures have taken place in Australia, India, Ireland, Taiwan, Hong Kong, Pakistan, the United Kingdom, the United States, and most notably the Arab world

Arap kültüründe ayakkabının tabanını göstermek hakaret olarak kabul edilirken, ayakkabıyı fırlatıp birine vurmak daha da büyük bir hakaret olarak kabul edilir. Ayakkabılar sıklıkla yere değdikleri için kirli olarak kabul edilir ve vücudun en alt kısmı olan ayak ile ilişkilendirilir. Bu nedenle camilerde ayakkabı haram olduğu gibi, sohbet sırasında bacak bacak üstüne atmak ve ayakkabı tabanını göstermek de terbiyesizlik sayılır. Bu hakaret Irak’ta ilk kez 2003’te Saddam Hüseyin’in heykelinin devrilmesiyle ortaya çıktı, Iraklılar heykelin etrafına toplandılar ve heykele ayakkabılarıyla vurdular.[43] 2008’de Amerika Birleşik Devletleri Başkanı George W. Bush, Irak’taki savaşa karşı bir açıklama olarak bir gazeteci tarafından kendisine ayakkabı fırlattı.[44] Daha genel olarak, ayakkabı fırlatma ya da nallama, birinin ayakkabısının tabanını gösterme ya da ayakkabıyı hakaret etmek için kullanma dünyanın birçok yerinde protesto biçimleridir. Avustralya, Hindistan, İrlanda, Tayvan, Hong Kong, Pakistan, Birleşik Krallık, Amerika Birleşik Devletleri ve en önemlisi Arap dünyasında siyasi figürlere ayakkabı fırlatma olayları yaşandı.

در حالی که نشان دادن کف کفش در فرهنگ عرب توهین تلقی می شود، پرتاب کفش به سمت کسی توهین بزرگتر تلقی می شود. از آنجایی که کفش ها اغلب با زمین تماس دارند، کثیف تلقی می شوند و با پایین ترین قسمت بدن یعنی پا مرتبط هستند. به همین دلیل همانطور که کفش در مساجد حرام است، روی هم زدن پاها در هنگام گفتگو و نشان دادن کف کفش، بی ادبی محسوب می شود. این توهین اولین بار در سال 2003 در عراق آشکار شد، زمانی که مجسمه صدام حسین سرنگون شد، عراقی ها دور مجسمه جمع شدند و با کفش های خود به مجسمه ضربه زدند.[43] در سال 2008، جورج دبلیو بوش، رئیس جمهور ایالات متحده، توسط یک روزنامه نگار به عنوان بیانیه ای علیه جنگ در عراق، کفش هایی را به سوی او پرتاب کرد.[44] به طور کلی تر، پرتاب کردن یا کفش زدن، نشان دادن کف کفش های شخصی، یا استفاده از کفش برای توهین به او، اشکال اعتراضی در بسیاری از نقاط جهان است. در استرالیا، هند، ایرلند، تایوان، هنگ کنگ، پاکستان، بریتانیا، ایالات متحده آمریکا و مهمتر از همه جهان عرب، حوادث پرتاب کفش به سمت شخصیت‌های سیاسی رخ داده است.

신발 밑창을 보여주는 것은 아랍 문화에서 모욕으로 간주되지만 누군가에게 신발을 던지는 것은 더 큰 모욕으로 간주됩니다. 신발은 땅에 닿는 경우가 많기 때문에 더러운 것으로 간주되어 신체의 가장 낮은 부분인 발과 관련이 있습니다. 이런 이유로 모스크에서는 신발이 금지되어 있는 것처럼 대화 중에 다리를 꼬고 신발 밑창을 보여주는 것은 무례한 행동으로 간주됩니다. 이 모욕은 2003년 이라크에서 사담 후세인의 동상이 무너지고 이라크인들이 동상 주위에 모여 신발로 동상을 때리면서 처음 드러났습니다.[43] 2008년, 미국 대통령 조지 W. 부시는 이라크 전쟁에 반대하는 성명서로 기자에 의해 그에게 신발을 던졌습니다.[44] 더 일반적으로, 신발을 던지거나 신발을 신거나, 신발 밑창을 보여주거나, 신발을 사용하여 그들을 모욕하는 것은 세계 여러 지역에서 항의의 한 형태입니다. 호주, 인도, 아일랜드, 대만, 홍콩, 파키스탄, 영국, 미국, 그리고 가장 중요한 아랍권에서 정치인에게 신발을 던지는 사건이 있었습니다.

Während das Zeigen einer Schuhsohle in der arabischen Kultur als Beleidigung gilt, gilt das Werfen eines Schuhs auf jemanden als noch größere Beleidigung. Da Schuhe oft den Boden berühren, gelten sie als schmutzig und werden mit dem untersten Teil des Körpers, dem Fuß, in Verbindung gebracht. Aus diesem Grund gilt, ebenso wie Schuhe in Moscheen verboten sind, das Überkreuzen der Beine bei Gesprächen und das Zeigen der Schuhsohlen als unhöflich. Diese Beleidigung wurde erstmals 2003 im Irak aufgedeckt, als die Statue von Saddam Hussein gestürzt wurde, Iraker sich um die Statue versammelten und mit ihren Schuhen auf die Statue einschlugen.[43] Im Jahr 2008 bewarf ihn der US-Präsident George W. Bush von einem Journalisten mit Schuhen als Zeichen gegen den Krieg im Irak.[44] Ganz allgemein sind das Werfen oder Beschlagen von Schuhen, das Zeigen von Schuhsohlen oder das Beleidigen von Schuhen in vielen Teilen der Welt Formen des Protests. In Australien, Indien, Irland, Taiwan, Hongkong, Pakistan, dem Vereinigten Königreich, den Vereinigten Staaten und vor allem in der arabischen Welt kam es zu Vorfällen mit Schuhwürfen auf Politiker.

Empty shoes may also symbolize death. In Greek culture, empty shoes are the equivalent of the American funeral wreath. For example, empty shoes placed outside of a Greek home would tell others that the family’s son has died in battle.^[47] At an observation memorializing the 10th anniversary of the September 11 attacks, 3,000 pairs of empty shoes were used to recognize those killed.^[48] The Shoes on the Danube Bank is a memorial in Budapest, Hungary. Conceived by film director Can Togay, he created it on the east bank of the Danube River with sculptor Gyula Pauer to honor the Jews who were killed by fascist Arrow Cross militiamen in Budapest during World War II. They were ordered to take off their shoes and were shot at the edge of the water so that their bodies fell into the river and were carried away. The memorial represents their shoes left behind on the bank.

Leere Schuhe können auch den Tod symbolisieren. In der griechischen Kultur sind leere Schuhe das Äquivalent zum amerikanischen Trauerkranz. Zum Beispiel würden leere Schuhe, die außerhalb eines griechischen Hauses platziert wurden, anderen sagen, dass der Sohn der Familie im Kampf gestorben ist.[47] Bei einer Beobachtung zum 10. Jahrestag der Anschläge vom 11. September wurden 3.000 Paar leere Schuhe verwendet, um die Toten zu erkennen.[48] Die Schuhe am Donauufer ist eine Gedenkstätte in Budapest, Ungarn. Vom Filmregisseur Can Togay konzipiert, schuf er es zusammen mit dem Bildhauer Gyula Pauer am Ostufer der Donau, um die Juden zu ehren, die während des Zweiten Weltkriegs von faschistischen Pfeilkreuzler-Milizionären in Budapest getötet wurden. Ihnen wurde befohlen, ihre Schuhe auszuziehen, und sie wurden am Rand des Wassers erschossen, so dass ihre Körper in den Fluss fielen und weggetragen wurden. Das Denkmal stellt ihre am Ufer zurückgelassenen Schuhe dar.

کفش های خالی نیز ممکن است نماد مرگ باشد. در فرهنگ یونانی، کفش های خالی معادل تاج گل مراسم خاکسپاری آمریکایی است. برای مثال، کفش‌های خالی بیرون از خانه یونانی به دیگران می‌گویند که پسر خانواده در جنگ کشته شده است.[47] در مراسم یادبود دهمین سالگرد حملات 11 سپتامبر، 3000 جفت کفش خالی برای شناسایی کشته شدگان استفاده شد.[48] کفش‌های روی کرانه دانوب یک بنای یادبود در بوداپست مجارستان است. کارگردان فیلم Can Togay آن را در ساحل شرقی رودخانه دانوب به همراه مجسمه ساز Gyula Pauer به منظور احترام به یهودیانی که توسط شبه نظامیان فاشیست Arrow Cross در بوداپست در طول جنگ جهانی دوم کشته شدند، خلق کرد. به آنها دستور داده شد کفش های خود را در بیاورند و در لبه آب مورد اصابت گلوله قرار گرفتند به طوری که جسدشان در رودخانه افتاد و بردند. این یادبود نشان دهنده کفش های آنهاست که در بانک به جا مانده اند.

Boş ayakkabılar da ölümü simgeleyebilir. Yunan kültüründe boş ayakkabılar Amerikan cenaze çelenginin karşılığıdır. Örneğin, bir Yunan evinin dışına yerleştirilen boş ayakkabılar, diğerlerine ailenin oğlunun savaşta öldüğünü söylerdi.[47] 11 Eylül saldırılarının 10. yıl dönümü anısına düzenlenen bir gözlemde, öldürülenleri tanımak için 3.000 çift boş ayakkabı kullanıldı.[48] Tuna Kıyısındaki Ayakkabılar, Macaristan’ın Budapeşte kentinde bir anıttır. Film yönetmeni Can Togay tarafından tasarlanan, II. Dünya Savaşı sırasında Budapeşte’de faşist Arrow Cross milisleri tarafından öldürülen Yahudileri onurlandırmak için heykeltıraş Gyula Pauer ile Tuna Nehri’nin doğu kıyısında yarattı. Ayakkabılarını çıkarmaları emredildi ve su kenarında vurularak cesetleri nehre düştü ve götürüldü. Anıt, bankada geride bıraktıkları ayakkabılarını temsil ediyor.

빈 신발은 죽음을 상징하기도 합니다. 그리스 문화에서 빈 신발은 미국 장례식 화환과 동일합니다. 예를 들어, 그리스 집 밖에 놓인 빈 신발은 가족의 아들이 전투에서 죽었다는 것을 다른 사람들에게 알릴 것입니다.[47] 9.11 테러 10주년을 기념하는 관측소에서는 3,000켤레의 빈 신발이 희생자를 추모하는 데 사용되었습니다.[48] 다뉴브 강변의 신발은 헝가리 부다페스트에 있는 기념관입니다. 칸 토가이(Can Togay) 영화 감독이 구상한 그는 조각가 율라 파우어(Gyula Pauer)와 함께 제2차 세계 대전 중 부다페스트에서 파시스트 애로우 크로스 민병대에 의해 살해된 유태인들을 기리기 위해 다뉴브 강 동쪽 제방에 만들었습니다. 그들은 신발을 벗으라는 명령을 받았고 물가에서 총을 맞아 시신이 강물에 빠져 끌려갔습니다. 기념관은 은행에 남겨진 신발을 나타냅니다.